Beschrijving van een MotivatieKompas traject op de ISK Laren juni 2018

We kwamen op 5 woensdagochtenden steeds van 9 tot 12 uur in de klas en de leerlingen zaten meestal al gemotiveerd klaar en consequent kregen we van iedere leerling een hand bij binnenkomst. De coaches gingen achteraf vaak samen nog een kopje koffie drinken in het centrum van het chique Laren en wisselden ervaringen uit over het werken met deze bijzondere doelgroep.
Vaak emotionele ervaringen vanwege de diepgang van de gesprekken met de leerlingen of vanwege hun kwetsbaarheid gecombineerd met hun enthousiasme. Per week wisselden we ook de stapjes voorwaarts uit met elkaar. Van de coördinatrice kregen we terug dat zij zag hoe sommige leerlingen dankzij het MotivatieKompas traject opleefden.
In de vijf sessies hebben alle leerlingen hun analyse afgerond het was heel mooi te zien dat juist deze leerlingen met een Nederlandse taalachterstand heel precies wilden weten wat er in de analyse met de motivatie-begrippen bedoeld werd; ze zochten de moeilijke woorden op via Google transfer en hielpen elkaar in hun moedertaal om het begrip elkaar nog scherper toe te lichten. Dit maakte hun analyse gekoppeld aan hun activiteiten nog relevanter en betrouwbaarder dan wat wij in deze leeftijdsgroep op andere scholen tegenkomen.
Voor de laatste woensdagochtendsessie hadden we de leerlingen die dat wilden (10 van de 12) gevraagd om voor de klas een korte pitch van de uitslag van hun MotivatieKompas te geven. Ze mochten voorwerpen uit hun activiteiten, ondersteunende muziek of beelden van de activiteiten van huis meenemen.
Schitterend maar vooral ook ontroerend waren de pitches waar een Syrische leerling een voetbalbeker van de plaatselijke Eemnes voetbalclub uit zijn schooltas haalde die hij vorig jaar had gewonnen als meest waardevolle speler van het team.
Of de pitch van een Syrisch meisje die in het Arabisch voorlas uit haar eigen geschreven verhaal. De klas was uit puur respect doodstil ook al verstonden veel leerlingen en de coaches (en de coördinatrice van de school die ook was aangeschoven ondanks haar drukke werkzaamheden) geen woord Arabisch.
Een stoere Braziliaanse leerling liet ons mooie lyrische Portugese muziek horen waar hij de hele dag zo graag naar luistert om zich vrij te voelen. En een Syrische leerling die trots vertelde dat hij vanaf het begin van het MotivatieKompas-traject allerlei woorden en ervaringen over zichzelf direct toepaste in zijn bijbaan, in zijn familie en bij zijn vrienden.
Wat mij persoonlijk heel erg raakte was de pitch waar een Afghaanse leerlinge heel krachtig vertelde dat ze van nature onafhankelijk van anderen haar leven inricht. Ze had mij drie weken daarvoor verteld zo intens te genieten van de klas en met name van haar Senegalese dikke vriendin met wie ze in de klas en pauzes in het Nederlands haar grapjes en ervaringen uitwisselt terwijl ze thuis nooit de deur uit komt/mag; en dan toch die ontdekking en uitspraak dat ze onafhankelijk van anderen haar leven inricht.
De coaches sloten de laatste pitchsessie af door de leerlingen te bedanken voor hun onvoorwaardelijke inzet en kwetsbaarheid naar ons en naar elkaar toe. Toen nam de coördinatrice plotseling heel emotioneel het woord. Ze zei “zo trots, zo trots” (ze herhaalde deze woorden wel vijf keer) te zijn op deze klas en met name op twee leerlingen die aan het begin van het schooljaar een grote fysieke aanvaring hadden waardoor er bijna een van de jongens van school moest worden gestuurd. Dat juist die jongens en die klas zo saamhorig en zo kwetsbaar hun pitches presenteerden aan elkaar raakte haar enorm. De twee jongens zijn nu overigens goede vrienden.
Wat een mooi avontuur voor ons om te ervaren dat het MotivatieKompas daadwerkelijk een universeel instrument is.
Alle docenten van de ISK zijn inmiddels opgeleid en hebben het MotivatieKompas structureel ingebed in hun curriculum.